Πρώτη λειτουργία, 1916, ίσως 1918.
Υψος πύργου 9 μ., εστιακό ύψος 85 μ.
Η πρόσβαση στο φάρο γίνεται από το Καστελλόριζο με καϊκι.

Το «Κάλυμνος» θέλει έξι ώρες μέσ’ στη νύχτα από τη Ρόδο. Οι λιγοστοί επιβάτες νυσταγμένοι, θυμίζαν νυχτερινό επαρχιακό τραίνο. H Τουρκία μισό τσιγάρο δρόμος. Πού πλέουμε τώρα; σε ποιά νερά; Πού βρίσκεται η νοητή γραμμή των χορικών υδάτων; Το πρωί η Στρογγύλη, ένας μεγάλος άγονος βράχος, σκεπασμένος σε μερικά σημεία από θάμνους, έλαμπε στο φως του Αιγαίου. Οσο για ‘κείνη τη νύχτα του Ιούνη, ήταν από τις πιο γαλήνιες που έχω περάσει στη ζωή μου. Με το αντιανεμικό για προστασία από τις σκνίπες, έμεινα ώρες στη βεράντα του κλωβού μετρώντας τ’ αστέρια ξανά και ξανά. Αυτά τ’ αστέρια που την ίδια στιγμή μπορεί να μέτραγε κι ένας ρομαντικός Τούρκος από απέναντι. Ξάφνου εδώ, στο ανατολικότερο σημείο της Ελλάδας, δεν υπήρχε Αθήνα, δεν υπήρχαν άγχη και υποχρεώσεις, δεν υπήρχαν φίλοι και οικογένεια, δεν υπήρχε καν μέλλον, προσδοκίες, μόνο ένα εσαεί παρόν, μόνο η αιώνια μοναξιά του ανθρώπινου είδους, η αέναη περιστροφή της φωτεινής δέσμης, η νύχτα με τ΄ άστρα της, κανα-δυο φωτάκια που πλησιάζανε από τα ιστιαία κάποιου γκαζάδικου και η ψαρόσουπα που ετοιμαζόταν από ένα ροφό που δυο ώρες πριν ήταν ολοζώντανος.