Πρώτη λειτουργία,1894.
Υψος πύργου11 μ., εστιακό ύψος 85 μ.
Προσεγγίζεται ή με καΐκι από τη Λιναριά σε μια ώρα ή με πεζοπορία από τον τάφο του Ρούπερτ Μπρουκ που διαρκεί τρείς ώρες.

«Εγώ αν δω τον καιρό λίγο να χαλάει ακόμα, δε βγαίνω απ’ το λιμάνι, μόνο φροντίστε για το φαγητό σας!» γαύγισε ο καπετάνιος τη στιγμή που εγκαταλείπαμε το καΐκι του και προσπαθούσα να παζαρέψω την επιστροφή μας. Εν τω μεταξύ ήδη ψιλόβρεχε. Θέλαμε και τρία τέταρτα δρόμο μέχρι το Λιθάρι φορτωμένοι τα φωτογραφικά, το τρίποδο και τους υπνόσακκους. Ο φάρος, μια έκπληξη. Ο μόνος (είναι και το Γαύριο, όμως κατά πολύ μικρότερός του) εξ αρχής κτισμένος διώροφος στο φαρικό δίκτυο, είναι στην ουσία ένα φρούριο με τοίχους κοντά ένα μέτρο πάχος. Ηλεκτρικό δεν έχει. Κάτι λαμπιόνια των 5 watt παίρναν ρεύμα από τις μπαταρίες του φάρου και δίναν έναν υποτυπώδη φωτισμό. Βρήκαμε όμως μια λάμπα θυέλλης και την περιφέραμε στις βόλτες μας. Μείναμε τρείς μέρες, ο καπετάνιος δικαιώθηκε. Κι εμείς με την ξηρά μας τροφή. Ευτυχώς η στέρνα κράταγε νερό. Γεμίζαμε με τον κουβά κι έπειτα τα παγούρια. Ο άνεμος δεν σταμάτησε στιγμή να λυσσάει και να σφυρίζει μανιασμένα. Μάρτης μήνας και η μόνη ζεστασιά ήταν τα βράδια στον κλωβό, στη θαλπωρή του μεγάλου οπτικού που γύριζε αργά παίρνοντας ρεύμα από τις μπαταρίες που φορτίζονταν από τους ηλιακούς.