Ο χειμώνας του ’93 με βρήκε στους νότιους πρόποδες του Χελμού να φωτογραφίζω τις πηγές του Λάδωνα. Κατέλυσα στην Κλειτορία, γνωστή για τα ερείπια της αρχαίας πόλης Κλείτωρ, καθώς και για τις νόστιμες πέστροφες που εκτρέφονται στις πηγές του ποταμού. Εκεί, παρκαρισμένο μαζί με άλλα αυτοκίνητα, ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσ’ στο γάλα. Ενα Peugeot 203 του 1948, ημιφορτηγάκι, σε πλήρη ετοιμότητα, που λειτουργούσε 45 χρόνια στη σειρά. Γερασμένο, μα ζωντανό. Είχε ακόμη το παλιό σήμα της Πεζώ, το κεφάλι του λιονταριού και σαν τέτοιο βρυχόταν ακόμη. Ισως να οφείλεται και στο ότι ο ιδιοκτήτης του είχε φανοποιείο, όπως έγραφε στην πόρτα του οδηγού: “Εργ. Φανοποιείας – Δημ. Βλαντής”. Ενα απόγευμα στη δύση του ήλιου, τα είπαμε οι δυό μας για καμμιά ωρίτσα. Προσπάθησα να το δείξω νέο και λαμπρό, όπως θα ήταν στους παλιούς καλούς του καιρούς. Ξαναπέρασα 11 χρόνια αργότερα, το 2004. Ηταν ακόμη εκεί, μα έμοιαζε σα να ‘χε πέσει ο ουρανός στο κεφάλι του. Ενα μεγάλο βαθούλωμα στην οροφή του και το καπώ να χάσκει μισοσηκωμένο και σπασμένο ήταν δείγμα πως και οι λέοντες πεθαίνουν.